Ünye'nin En Şanslı Kızı

 

Bugün abim eski günlerden bir anı paylaştı aile WhatsApp grubumuzda birden o yıllara ışınlandım adeta. Ben ilk okul birinci sınıftayım, yeni yeni okuma öğreniyorum. Abim dördüncü sınıf öğrencisi olduğu için abone olduğu Milliyet Çocuk Dergisi geliyor her ay evimize posta yoluyla. O zamanlar dergi aboneliği olurdu ve eve postalanırdı dergiler. Ben tam okuyamasam da resimlerine bakıyorum, bazen abim okuyor ben dinliyorum. Misafir odamızın bir duvarında boydan boya kütüphanesi de olan televizyon dolabı var. Orada ansiklopediden, Kemalettin Tuğcu’nun çocuk kitaplarına, adap-ı muaşeret kitabından, dini kitaplara kadar geniş bir yelpazede kitaplar mevcut.

Evimize her gün gazete girer, babam tüm köşe yazarlarını takip eder, gazetenin altını üstüne getirip okur, abim ise hikaye kitaplarını, resimli dergileri büyük bir merakla okurdu. Amcam ve amcamın kızı Hatice Ablamın da çok okuduğunu hatırlıyorum. Annemin ise mutfağında her zaman yemek kitabı ve tarif defteri olurdu, bazen gazetenin bulmacalarını çözerdi. Ben de o zamanlar Almanya’dan getirilen alışveriş kataloglarının fotoğraflarına bakmayı çok severdim.

Çocuklara “boş vaktinde kitap okumalısın” demek yerine bizim örnek olmamız gerektiğini her zaman savunmuşumdur. Çocuk görerek, yaşayarak öğreniyor. Bana kalırsa boş vakitte yapılan bir etkinlik değildir kitap okumak, özel bir vakit ayırarak düzenli yapılmalıdır. Ailede düzenli bir şekilde kitap okuyan, yazı yazan birilerini görerek büyüyen çocuğun kayıtsız kalması düşünülemez, okumaya öğrenmeye değil mi?

Günlerden bir gün abimin üye olduğu çocuk dergisi bir hediye çekilişi düzenliyor ve abim her ay düzenli bir şekilde kuponları kesip biriktiriyor bu çekilişe katılmak için. Abime bu kuponların ne için olduğunu sorduğumda "7 sihirli sandık çekilişine katılacağım" diyor. Yedek kuponları da benim adıma gönderdiğini daha sonra öğreniyorum.  

Hediye çekilişi sonuçlarının 24 Aralık 1975 Milliyet Çocuk Dergisinin 168.sayısında yayınlandığını abimin dijital ortamda bulup bana gönderdiği dergide gördüm. Çekilişini ünlü sanatçıların yaptığı yarışmada “Fatma Canbulat, Orta Çarşı Caddesi Çataltepe Gazozu No:20 Ünye” zarfını Gülden Karaböcek çekip beni birinci ilan etmiş.  Ali Rıza Binboğa ikinciyi ve Cem Karaca’da dördüncüyü açıklamış. Gelecek sayıda diğer kazananların açıklanacağı notu düşülmüş dergide.  

Dergi muhabirinin tabiri ile Gülden Karaböcek  sihirli elleri ile çekiliş  yaptığında biz, Ünye'de her şeyden habersiz günlük hayatımıza devam ediyorduk. Günler sonra babam, Çataltepe Gazoz Fabrikasından elinde bir mektupla, yokuşu koşar adım çıkıp eve vardığında hepimiz şaşkınlıkla ona bakıyorduk.  Dergiden gelen mektupta 7 sihirli sandık hediyelerinin bana çıktığı haberi verilmişti. Ben nasıl olduğunu anlayamazken, abim yedek kuponları benim adıma gönderdiğini söylüyor. Şans bana vurmuştu ve beş kişilik çekirdek ailemizde bu habere en çok abim sevinmişti.

Bir hafta sonra PTT’den koliler eve gelmeye başladı, ne çok şey vardı içinde. Masa tenisi takımı, deniz botu, bisiklet, fotoğraf makinası, teyp, radyo, kol saati. Hediyeler geldikten yaklaşık bir hafta sonra evimize İstanbul’dan bizimle röportaj yapmak için bir muhabir gönderiyorlar ismi, Yunus Kılıç. 

1976 Mart ayında Milliyet Çocuk Dergisinin 178.sayısının ortadaki iki sayfası 7 sihirli Sandık Çekilişi Birincisinin röportajına ayrılmıştı. Evimizin salonunda deniz botunun içinde elinde pinpon raketleri, boynunda fotoğraf makinasıyla o küçük kız, çok mutlu bir utangaçlıkla gülümsüyor. Bacaklarım pedala yetişemiyor ve ben güçlükle bisikletin üzerinde duruyorken, deklanşöre peşi sıra basan muhabiri hala hatırlarım. Bir anda evde ve okulda çok popüler olmamı sağlamıştı bu birincilik.

Hayat boyu şanslı bir hikayeye sahip olma maceramın, muhabirin “Ünye’nin En Şanslı Kızı İlan Edildi” başlığı atması ile başladığını yıllar sonra fark ediyorum.

ÜNYE KENT GAZETESİ