Seviyorum!

Sevgi herşeyin ilacı. İster insanı sev, ister çiçeği, istersen de bir hayvanı. Onarıcı, yenileyici bir etki yapıyor insanda. İnsanoğlu ne badireler atlatıyor, bazen aldığımız o çizikler, yaralar kabuk bağlıyor zamanla, bazen de farkında bile olmadan o kabuğu tırnağımızla sıyırıp tekrar kanatıyoruz. O yaranın merhemi, şifası nereden gelip bizi iyileştirecek bilemiyoruz. Kalbimizi her zaman ferah tutup, karanlığa müsade etmezsek o yaralarımız da kolayca düzelir, kim bilir? Denemek gerek. Nasıl gece ve gündüz, çirkin ve güzel gibi zıtlıklar varsa, bizim hayatımızda da zorluklar, sıkıntılar ile birlikte ferahlık, mutlu günler bir aradadır. 

Olumsuz birşey geldiğinde başıma, şöyle durup düşünüyorum "bu benim başıma neden geldi?" diye. Acaba bana bir mesaj mı var bu olayda, ne yapmalıyım, nasıl davranmalıyım, nasıl bir hataya düştüm? Keşke sinirle kalkıp, zararla oturmasak. Aklı selim düşünüp, başkalarını suçlamak yerine önce, kendimize bakabilsek. Pek bunu tercih etmiyoruz değil mi genelde. Hep, onu bunu suçluyor, kötü konuşuyoruz. Herkes suçlu, sadece biz haklıyız. İşte bence bu yanılgı hepimizi aşağı çekiyor. Keşke farkına varabilsek. 

Bugünlerde genelde evde zaman geçiriyorum. O kadar ihtiyacım varmış ki. Çok sevdim evde olmayı, online çalışmayı, mutfakta olmayı, kendine dönmeyi, gününün sadece senin olmasını. İstemediğin hiç bir enerjiye muhatap olmamayı. Yıllardır sabah evden çıkıp, akşam geldiğim bir tempom vardı. Çok şükür severek yaptığım bir işim var. Evde kalmanın nasıl olduğunu tecrübe etme imkanım oldu bu yıl, malumunuz Korona güleri bizi mecbur etti. Sosyal mesafe, fiziksel mesafe koyduk en sevdiklerimizle aramıza. Eskiden tüm şikayet ettiklerimize hasret kaldık.  Rutin hayatından sıkılıp sürekli şikayet eden arkadaşlarım bile rutin hayatına dönmeyi iple çekiyor. İnsanoğlu bu günleri de unutur eminim. İnanıyorum ki, unutmayanlar şikayetlerini şüküre çevirenler kazançlı çıkacak bu zorlu süreçten.

Güzel günler diliyorum, sağlıkla ve sevgiyle kalın....