Dostluklar eskimez sadece araya mesafeler girer,
Kendi hayatlarımız girer,
Farklı hayat telaşları içerisinde yuvarlanır gideriz,
İşte biz de böyle bir yoldaydık gidiyorduk birbirimizin hayatından habersiz,
Facebook çıktı biz birbirimizi bulduk,
Çocukluk arkadaşlarımla yine aynı sıcaklıkla sarılmamız herşeye değer,
Emine ve güzel kızı İstanbul'dan çıka geldiler Ankara'ya,
Biz Ünyeliler Sampi'de buluştuk,
Karadeniz pidesi yemeden olmazdı,
Gözlerindeki o berrak, samimi, neşeli gülümseme hiç kaybolmamış,
Serpilin minik oğlunun ve daha bir çok arkadaşımızın kulaklarını çınlattık,
Konuşamadıklarımızı bir sonraki buluşmaya bıraktık,
En kısa zamanda daha uzun uzun bir buluşma için erken ayrılmak zorunda kaldım yanlarından,
Bir sonraki buluşmayı dört gözle bekliyorum....

3 Yorumlar

  1. canım kanki, ilkokul arkadaşlarımız ilk kilometre taşlarımız bizim. Ben de karşılaşınca bir tuhaf oluyorum.
    Ne güzel yıllar sonra buluşabilmek.
    Öptüm çook

    YanıtlaSil
  2. Ben bu yüzden Facebook'u seviyorum Mavi Anne'cim, belki de ihtiyacımızdı eski dostlara kavuşmak.
    Sevgiler kocaman :))

    YanıtlaSil
  3. ben de facebook sayesinde ilkokul arkadaşlarımı buldum.ne büyük mutluluk.hatta methiye arkadaşıma blog bile açtım.şu anda anneannesinde.anneannesine bakıyor annesi ile.döner dönmez inşallah yazmaya başayacak.Allah bozmasın dostluğunuzu,sağlık,huzur ve mutluluk ile nice güzel günler geçirin.öpüorum çook:)

    YanıtlaSil