ÇOCUK YETİŞTİRMEK ZOR ZENAAT MİRİM !!
Çocuklarımız bizim birer uzantımız mı?Yoksa kendilerine özgü bireyler mi?
İkinciyi kabul eden kaç anne baba var merak ediyorum,
Bizim istediğimiz gibi olsunlar,
Sözümüzden çıkmasınlar,
Bizim yapamadıklarımızı yapsınlar,
İstiyoruz çoğu kez,
Çocuk psikoloji kitaplarından birinde okumuştum,
Çocuklarımız filiz veren ağaçlardır,
Onların dallarını budamayalım,
Yeşermesi için destek olalım, köreltmeyelim yeteneklerini,
Kolay mı?
13 yıllık annelik tecrübem ile;
Çocukların,
Kişilikleri ile doğduklarını,
Yeteneklerinin ve farklılıklarının doğuştan geldiğini,
öğrendim,
Anne ve babaların da, çocuk yetiştirme konusunda kendilerini eğitmeleri gerektiğini düşünüyorum,
Çağa ayak uydurmalı,
Çocuklarımızı dinlemeli,
Onlara saygı duymalıyız,
Saygı görmek için saygı duymanın önemli olduğunu bizden küçükler için de unutmamalıyız.....
17 Yorumlar
Tam da mevcut durumuma ait bir yazı olmuş gerçekten. Biz de Ilgınla bu aralar şiddetli geçimsizlik yaşıyoruz:))) Ve bir öğretmeni bana onun sadece bir çocuk olduğunu hatırlatana kadar böyleydi. Yazdıkların çok doğru, saygı görmek için saygı duymak lazım, çocuk bile olsa...
YanıtlaSilTamamen katiliyorum.Sadece uygulamada pek de kolay olmuyor, biz anneler icin en zor olani korkularimizi yenmek. Özgürlük ile sorumsuzluk arasindaki ince cizgiyi anlatabilmek. Simdi bu yaziyi yazarken TV deki haberde bir genc kizin sevgilisi tarafindan parcalanarak öldürüldügünü söylüyor. Gel de korkma.
YanıtlaSilAma asla belli etme. Gercecekten zor.
Sevgiyle kal Maviannecim öptüm
Sünter
cok dogru sözler canim saygi duymak gibi cok haklisin resimde cok sekermis bu arada:))
YanıtlaSilBazen kocam hatırlatmak zorunda kalır- LALE ONLAR SENİN ARKADAŞIN DEĞİL, ÇOCUKLARIN DİYE.. Bizdeki mevcut durum karışıktır roller sık sık değişir. Öptüm kanki çook
YanıtlaSilebeveyn aslında hem orucu olmalı hem kısıtlayıcı olmalı hem de arkadaş olmalı üçünden birininin ayarını kaçırırsa ya düşman olur ya vıcık vıcık...ne zor hakikaten...Bebek istiyoruz bir yandan da elimizden kitap düşmüyor ama sanırım bu iş okuyup yutmakla olmuyor...
YanıtlaSilseni bu sebepten dolayı çok seviyorum
YanıtlaSilinlikle kendilerine has bireyler, o yüzden onlardan çok bize eğitim gerekiyor değil mi?
YanıtlaSilÇok güzel yazmışsın Maviannem
suanda bır fıkır belırtemesemde
YanıtlaSilcocukarla ılgılı her yazıyı okumaya calısıyorum :)
gungece: ılgın genç bir hissediyor kendini tabi, seninle aşık atmaya kalkıyor ama, o çocuk , malesef bzi anneler genelde unutuyoruz, sana kolay gelsin diyorum ben...
YanıtlaSilsünter: ne kadar doğru söylüyorsun, o ince çizgiyi korumak zor, ama sen güzel halletmişsin, tebrikler, harika bir genç kız Ayci....
Aşkınay: canım sağolasın, evet bu fotoğraf çok şeker
kanki: harikasın işte, anne abla ortaya karışık, bence kızlar bu hallerinden çok memnundurlar
gunduz68: her çocuk kendi kitabını yazıyor.... bu da benden seçmeler :))) umarım bebek sahibi olunca ne demek istediğimi görürsün şekerim.
nalan: ben de seni seviyorum ablacığım, sen de harika bir anne ve anneannesin...
çocukla çocuk: bir söyleşisinde atalay yörükoğlu demişki, bana çocuklarını getiriyorlar ben çocuklarla oynuyorum, anne babaları tedavi edip gönderiyorum... çok doğru:))
zehra:canım benim yakında anne olacaksın hayırlısı ile. haklısın oku bakalım faydası oluyor, ama o doğunca hayat birden değişiyor...
http://www.sendeyolla.com/haberdetay.aspx?&cid=65&fid=51337&id=51427
anne olmak yazıma göz atmak isteyenler için
Sanırım en uygunu çocuklarımızın seviyesine inmek...Hep unuttuğumuz bir şey var,onlar yetişkin olmadı ama biz çocuk olduk...
YanıtlaSilBu arada eğer kabul ederseniz sizi MİMledim...Sevgiler.
Merhaba..Güzel bir yazı olmuş.Ama anne olmak gerçekten çok zor.Onun doğuştan gelen özellikleri varsa da sen de doğru olanı yapmak onu iyi yetiştirmek adına kendini çok hırpalıyorsun.
YanıtlaSilMerhabalar;
YanıtlaSilgerçekten çok güzel yazmış ve çok önemli bir konuya değinmişsiniz.benim daha bir çocuğum yok evleneli 1.5 sene oldu.ama hep görürüm söylediklerinizi.bazı zamanlar yaşamışımdır da.çocuklarımızı sadece çocuğumuz olarak görmek ne kadar da yanlış.onlarında birer birey olduklarını farketmeli kendi istekleri doğrultusunda bir hayatı sunmada onlara yardımcı olmalıyız.ama kaç kişi böyle yapıyor ki.bazen bile bile de yapılıyor tüm bunlar istemsizce..ama ne kadar küçük de olsa gerçekten söylediğiniz süper birşey saygı görmek için saygı duymak gerekiyor öncelikle.bunu kocaman harflerle her yere yazmalıyız bence:)sevgiler
Maviannem :)) sen zaten bunlari asmissin :)) Bakalim ben nasil bir anne olacagim :) Yani insallah olurum :))
YanıtlaSilevet ayrı birer kişilikler tamam ama henüz birçok şeyin oturmadığı bir kişilik. Gecenin bir yarısı kalkıp dışarıda oynamak, sabahın yedi buçuğunda oyuncak almak, çok istenilen bir şeyden 1 saniye sonra vargeçmek, herşeye hayır demek ve herşeye ağlamak... Saygı duymak tamam ama yapılması gereken daha acil şeyler olmalı.
YanıtlaSilSevgili Mavianne.. ne kadar doğru yazmışsın. İki oğluşum var bir yıl ara ile doğan.. Ak ile kara ne kadar benzerse o kadar benziyorlar birbirlerine:) ikisini de kendi yetenekleri doğrultusunda yönlendirmeye çabalıyoruz. Yolumuz uzun ama bir o kadar keyifli.:))
YanıtlaSilsevgilerimle:D
katılmamak mümkün değil...
YanıtlaSilşimdiki çocuklar daha şanslı onlara ne kadar küçükte olsalar saygı duymaya çalışan onlara birey olarak davranan aileleri var.
mutlu kal
banucuğum, mimini aldım kabulettim. biz çocukluğumuzu unuttuk mu yoksa?
YanıtlaSilmelek; teşekkür ediyorum sana, kendimizi de fazla hırpalamamalıyız değil mi?
tuğba; teşekkürler yazıma katılmana sevindim, çok iyi bir anne olacağına inanıyorum.
moonsun; şekercim senin mükemmel bir anne olacağına hiç şüphem yok :))
fullhouse; haklısın sabır taşı olmalu ama, hayır demeyid e bilmeliyiz yeri geldiğinde...
pino; haklısın oğluşlarımın arasında benim de 2.5 yaş var ve seninkiler gibi apayrı 2 kişilik...
balkızım; teşekkürler güzel sölerine canım