KIRMIZI ŞATODAKİ PRENSES

Ordu'da, bloglardan Lilyum 52 olarak tanıdığım Şule ile buluştum,
Kırmızı Şatodaki Prenses O,
Çok şirin bir işi var,
Çocuklara kum boyamalar yaptırıyor,
Yeni bir blogcu tanışması daha yaşadım,
Güzel , tatlı, samimi bir dostum daha olmasına çok sevindim,
Benim çocukluğumdaÜnye ve Ordu arası nasıl virajlı bir yol vardı,
Ordu'ya giderken birkaç sefer midem bulanır perişan bir halde varırdım Ordu'ya,
Şimdi inanamadım yolun güzelliğine,
Bu uzun tünelleri geçiyorsunuz bir de bakmışsınız Fatsadayız,
Yol 20 dk. ya inmiş,
Şuleciğim tüm inceliği ve düşünceliği ile,
Beni arabasıyla Ünye'ye kadar götürdü,
Yol nasıl geçti anlamadım,
Sanki eskiden beri tanışıyoruz,
Sohbetimiz hiç btimedi,
Canım, herşey için çok teşekkürler....

Ordu'da fınfık ağaçları yeşillenmişti ,
Bu yıl pek fındık olmadığı duyumu aldım,
Geçen sene fındık çokmuş, ama iyi para vermemişler,
Hala satılamayan fındıklar depolarda duruyormuş,
Bir arkadaşım, fındığın az olması daha iyi,
En azından emek vermeyiz nasıl olsa fındık yok diye, o emeğe yazık oluyo sonra dedi...
Ünye'ye gelince hemen kendimi iskeleye attım,
Hıdrellezde gül dalına çocuklarla birlikte bağladığımız dilek kağıtlarını denize attım :)
Memletin güzelliğini izledim bir süre iskelede oturup,
Ordu'da işimi hallettikten sonra Şule ile Ünye'ye geçtim,
Akrabalarımı ve arkadaşlarımı ziyaret ettim,
Teyzemi, amcamı, yengemi, amcamın kızlarını, torunlarını,
Bu seyahat, kısa fakat, verimli geçti,
Az zamana çok şey sığdırmayı başardım,
Yoruldum tabii,
10 saat gidiş, 10 saat dönüş,
Ünye'nin çok güzel eski evleri vardır,
Bazısı kaderine terk edilmiş,
Bazısında hala oturuluyor,
Bizim evin üst tarafında Meliha Teyzenin evi ise müze olacakmış,
O ev hep bana perili köş gibi gelirdi,
Çocukken o ahşap gıcırdayan merdivenlerden çıkarken çok korkardım :))